داستان نایک مبتنی بر الگوی قهرمان
این قهرمان به جای جنگیدن با رقبای بیرونی، میگوید من با نفس درونی خودم میجنگم.
شعار نایک این بود: (just do it) فقط انجام بده!
هیچ بهانه ای قابل قبول نیست فقط انجام بده!
اگر حس می کنی خسته ای، فقط انجام بده!
اگر حس می کنی این کار را دوست نداری، فقط انجام بده!
اگر حس می کنی انجام آن سخت است، فقط انجام بده!
اگر رویایی داری و میخواهی رویای خودت را دنبال کنی، بلند شو و بجای دراز کشیدن روی مبل، بجای چرت زدن، فقط انجام بده!
لوگوی نایک
اسم نایک از نایکی (الهه ی پیروزی در یونان باستان) گرفته شده
لوگوی نایک (ترسیم زن بالداری است که می خواهد پرواز کند)
مؤسسین برند نایک (فیل نایت و بیل بورمن)
بیل بورمن (Bill Bower man) مربی و فیل نایت (Phil Knight) شاگرد او بود.
فیل نایت در شهر پورتلند متولد شد، پدرش وکیل و روزنامه نگار بود.
پدرش دوست داشت نایت کار مورد علاقه اش را خودش پیدا کند و مایل نبود در دفتر او کار کند.
فیل نایت در دفتر روزنامهی رقیب پدرش شروع به کار کرد او جدول امتیاز بندی مسابقات ورزشی را تهیه میکرد.
شکوفائی استعداد فیل نایت
داستان نایک داستانی باور نکردنی است.
نایت از دفتر روزنامه تا خانه یازده کیلومتر راه بود اما او این مسیر را میدوید.
سپس در رشته ی روزنامه نگاری مدرک گرفت، بعد وارد ارتش شد. یکسال در ارتش خدمت کرد،
سپس احساس کرد به کارآفرینی هم علاقه دارد وارد رشتهی مدیریت کسب و کار شده و فارغ والتحصیل شد.
فیل نایت یکی از دوندگان تیم ورزشی بورمن در دانشگاه اورگان آمریکا بود.
در سال ۱۹۵۰ فیل یکی از اعضای تیم بود. اما کفش مناسبی برای دو نداشت زیرا کفشهای امریکایی آن زمان از پلاستیکهای بازیافتی ساخته میشد.
قیمت آن 5 دلار بود اما پنج مایل هم در پا دوام نمی آورد.
سال 1963 فیل نایت به ژاپن مسافرت می کند، در آنجا از کفشهای تایگر (tiger) ژاپن دیدن کرده و چند مدل از آنها را و برای مربی خود بیل بورمن میآورد.
آنها با ژاپن قرارداد بستند که کفش ها را در امریکا بفروشند، آنها کفش ها را می خریدند و نایت آنها را در ماشین وانتش بار زده،
به زمین ورزشی می برد و به دونده ها می فروخت.
بیل بورمن مربی ورزشی نایت
داستان نایک داستان خواستن ها و شدن هاست.
بیل بورمن 24 سال در دانشگاه اورگان مربی ورزشی دانشگاه نایک بود
اعتقاد اواین بود که «اگر بدن دارید یک ورزشکار هستید»
خیلی ها در سن 80 سالگی با الهام از همین جمله توانستند به مدالهای ورزشی دست پیدا کنند.
جرقهای که باعث شد بیل بورمن و فیل نایت اقدام به تولید کفش در کشور خود کنند.
کفشهای تایگر میخ داشت و روزی میخ ته کفش، باعث شد استخوان پای یکی از دوندگان بشکند.
همین امر باعث شد بیل بورمن با حذف میخ زیر کفش و سبک تر ساختن آن، دست به تغییر طراحی کفشهای تایگر بزند
و سال 1965 کفش های دست ساز خود را برای سازندگان تایگر در ژاپن فرستاد. و همین طور به جای اسم تایگر اسم نایک را انتخاب کرد.
یکی دیگر از کارآفرینی های او استفاده از دستگاه شیرینی پزی همسرش بود که با استفاده از آن فوم کفشها را نرم و منعطف می کرد.
کفشهای دست ساز او راحت، سبک و با دوام بود.
روزی او از نایک خواست کفش هایش را بفرستد سپس آنها را تغییر داده و به او برگرداند،
اما یکی از دوستان نایت به نام دیویس کفشها را قرض گرفت و با آنها در مسابقه ی دوی400متر شرکت کرد برنده شد
و مدال طلا جایزه گرفت و دیگر کفش ها را پس نداد.
کفش های دست ساز بیل بورمن و داستان نایک
پس از آن بیل برای تمام شاگردانش کفش دست ساز تهیه کرد.
برای نرم تر و راحت تر شدن آنها از چرم کانگورو، پارچهی مخمل، پوست مار و پوست ماهی استفاده میکرد.
همکاری بین نایت و بیل ادامه داشت تا اینکه بیل در سال 1999 در سن 88 سالگی از دنیا میرود.
در سال 2012 ارزش این برند به 240 میلیارد دلار رسید.
در ادامه برندهای دیگری زیر مجموعهی آن شد مثل: برند آل استار و هارلی اینترنشنال با 44 هزار کارمند در سراسر دنیا
برند نایک موفقیت خود را در «نوآوری» و «سرمایه گذاری به موقع» خود می داند
