ویژگیهای شخصیتهای درونگرا و برونگرا
پیش از خواندن این محتوا بهتر است نگاهی به خود و اطرافیانمان بکنیم. اکثر افرادی که میشناسیم برخی اوقات رفتارهایی انجام میدهند که خارج از پیشبینیها و فرمولهایی است که ما در ذهن خود داریم. در واقع شخصیت انسانها بهقدری پیچیده است که تجربه و علم بشری نیز نتوانسته تاکنون تمامی ابعاد آن را بهصورت عمیق بشناسد.
البته ما در این راستا تلاش کردیم تا با دستهبندیهای مختلف شناخت انسانها را برای خود آسان کنیم. یکی از دستهبندیهای کلی و قدیمی در روانشناسی جداکردن انسانها به دودسته درونگرا و برونگرا است. در این مقاله ما میخواهیم به این مسئله بپردازیم و ویژگیهای شخصیتهای درونگرا و برونگرا را شرح دهیم. با ما همراه باشید.
برونگرایی و درونگرایی
تقسیم افراد به دودسته برونگرا و درونگرا توسط یکی از نظریهپردازان بزرگ روانشناسی به نام کارل یونگ اتفاق افتاد. بر اساس نظرات او، برخی از انسانها تمایل دارند که انرژی درونی خود را صرف فعالیتهای بیرونی مانند برقراری ارتباط با دیگران، صحبتکردن با افراد و فعالیتهایی ازاینقبیل کنند.
در مقابل برخی افراد تمایل دارند تا این انرژی را معطوف به درون خود کنند. به زبان سادهتر میتوان گفت که این افراد تمایل دارند تا انرژی خود را صرف افکار درونی و ایدههای خود کنند. آنها برای کسب انرژی نیاز دارند تا در سکوت و تنهایی بیشتر وقت بگذرانند. این در حالی است که افراد برونگرا انرژی ذکر شده را از راه گذراندن وقت در کنار دیگران به دست میآورند.
نکات مهم درباره شخصیتهای درونگرا و برونگرا
بسیاری از ما تفاوت میان این دو نوع شخصیت را میشناسیم. در واقع میدانیم که افراد برونگرا در برقراری روابط اجتماعی راحتتر هستند و از آن لذت میبرند. افراد درونگرا بیشتر درگیرشدن در احوالات درونی خود را ترجیح میدهند. همین عامل باعث شده تا برخی اوقات قضاوتهایی اشتباه درباره این افراد صورت بگیرد.
به طور مثال میتوان به این نکته اشاره کرد که رفتار شخصیتهای درونگرا در جامعه از سوی برخی افراد با خجالتی بودن اشتباه گرفته میشود. این در حالی است که تفاوت مهمی میان افراد خجالتی و درونگرا وجود دارد. در واقع درونگراها در برقراری روابط اجتماعی مشکلی ندارند.
آنها تمایلی به برقراری روابط اجتماعی ندارند و از اجتماعی بودن لذت نمیبرند. افراد خجالتی و افرادی که دچار اختلالات اضطراب اجتماعی هستند تمایل به برقراری روابط اجتماعی دارند اما ویژگی خجالتی بودن یا اضطراب اجتماعی در آنها مانع از انجام این کار میشود.
نکته مهم دیگری که باید بدانیم این است که هیچ برونگرایی بهصورت مطلق نمیتواند با دیگران بهراحتی ارتباط برقرار کند و مدام صحبت کند. در واقع درونگرایی و برونگرایی بهعنوان یک طیف باید در نظر گرفته شود. بدین معنی که افراد برونگرا نیز برخی اوقات نیاز دارند تا تنها باشند. این امر در مورد درونگراها نیز صدق میکند. در واقع نباید اجتماعی بودن آنها در برخی مواقع را به عوامل دیگر نسبت داد. حال با دانستن این نکات مهم میتوانیم به تفاوت این دو تایپ شخصیتی بپردازیم.
ویژگی افراد درونگرا و برونگرا
مطمئناً ارائه لیستی بلندبالا میتواند مخاطبین را در سردرگم کند. از همین رو تلاش کردیم تا در هر مقوله بهصورت جداگانه به بررسی افراد درونگرا و برونگرا بپردازیم.
اجتماعی بودن
افراد درونگرا: از تنهایی وقت گذراندن لذت برده و از آن انرژی میگیرند. معمولاً تمایل دارند از موقعیتهای اجتماعی دوری کنند. البته آنان در میان دوستان صمیمی خود احساس راحتی کرده و بیشتر به مکالمه میپردازند.
افراد برونگرا: از گذراندن وقت در کنار دیگران لذت برده و از این امر انرژی میگیرند. آنها بهراحتی با افراد مختلف میتوانند ارتباط برقرار کنند.
برقراری ارتباط
افراد درونگرا: از مکالمات فردبهفرد لذت میبرند. بیشتر شنونده مکالمه هستند.
افراد برونگرا: معمولاً مکالمات را این دسته از افراد آغاز میکنند. از مرکز توجه بودن لذت میبرند. سخنرانان خوبی هستند. تحقیقات مختلف نشان داده که هنگام مکالمه تماس چشمی بیشتری را نسبت به درونگراها برقرار میکنند. ارتباطات غیرکلامی افراد را بهتر از درونگراها متوجه میشوند. بیشتر از شنونده بودن تمایل دارند تا صحبت کنند.
تصمیمگیری
افراد درونگرا: پیش از تصمیمگیری تمامی جوانب را میسنجند. در موقعیتهای دشوار معمولاً بهتر میتوانند اطلاعات مختلف را در ذهن خود پردازش کرده و اقدام کنند. معمولاً از تصمیمات ناگهانی اجتناب میکنند.
افراد برونگرا: سریع تصمیم میگیرند. بیشتر از درونگراها ریسکپذیر هستند.
رفتار و واکنش در محل کار
افراد درونگرا: بیشتر کارهایی را ترجیح میدهند که بتوانند بهصورت تنهایی انجام دهند. مشکلات مختلف و عواملی که منجر به حواسپرتی در محیطهای کار میشود افراد درونگرا را بیشتر درگیر خود میکند.
افراد برونگرا: تمایل به برقراری ارتباطات اجتماعی نشان داده که زودتر میتوانند با محیط کار خود سازگار شوند. از همین رو تحقیقات نشان داده که برونگراها معمولاً رضایت شغلی بیشتری دارند. همین امر موجب میشود تا هنگام ایجاد مشکلات مختلف در محیط کار رغبت بیشتری برای حل آنها داشته باشند.
البته باید این نکته را در نظر گرفت که بسیاری از مشاغل نیاز به برقراری ارتباطات گسترده با دیگر مردم دارد. بنابراین مشاغل کمتری برای افراد درونگرا وجود دارد که متناسب با ویژگیهای شخصیتی آنها باشد. از همین رو این عامل نیز میتواند در وجود رضایت شغلی بیشتر در برونگراها مؤثر باشد.
عملکرد مغزی
افراد درونگرا: یافتههای مختلف نشان داده که عقده قاعدهای پوتامن در درونگراها بیشتر فعال است. این هسته قاعدهای در ایجاد هیجانات و احساساتی مانند نفرت و تحقیر نقش مهمی دارد. از همین رو میتوان چنین استنباط کرد درونگراها برخلاف تصور دیگران بیشتر درگیر احساساتی مانند نفرت، خشم، عشق و… میشوند.
اگرچه افراد برونگرا بهواسطه تیپ شخصیتی خود بیشتر احساسات ذکر شده را نشان میدهند اما افراد درونگرا بیشتر درگیر آنها میشوند و دیرتر میتوانند از هیجانات ذکر شده گذر کنند. همچنین تحقیقات نشان داده است که برانگیختگی قشر مغز در درونگراها بیشتر دیده میشود. از همین رو میتوان احتمال داد که مواردی همچون توجه و هوشیاری در این افراد بهتر از برونگراها است.
افراد برونگرا: در افراد برونگرا دیده شده است که قشر کمربندی قدامی در مغز آنها بیشتر فعال است. این قشر عموماً در مواردی مانند تصمیمگیری و تعاملات اجتماعی تأثیرگذار است. از همین رو افراد برونگرا در انجام ویژگیهای ذکر شده بهتر عمل میکنند. فعالیت بیشتر قشر آمیگدال در افراد برونگرا نسبت به افراد درونگرا بیانگر این مفهوم است که این افراد امکان دارد در مسائلی مانند پاسخهای احساسی بهتر عمل کنند.
سخن پایانی
مهمترین دستهبندی که از انسانها در علم روانشناسی مطرح شده تقسیم آنها به دودسته برونگرا و درونگرا است. درونگراها در واقع انرژی خود را معطوف به جهان درونی خود میکنند. این در حالی است که برونگراها تمایل دارند این انرژی را صرف فعالیتهای اجتماعی و برقراری ارتباط با دیگران کنند. از همین رو ویژگیهای شخصیتهای درونگرا و برونگرا با یکدیگر متفاوت است. این دو تیپ شخصیتی از نظر عملکرد مغزی، تصمیمگیری، برقراری ارتباط با دیگران و… متفاوت هستند.
