مصاحبه با ثروت آفرینان؛ گفتگویی با خالق برند آپارات

گپ و گفتی با موسس برند آپارات “محمد جواد شکوری مقدم”؛ خالق بزرگترین فضای آپلود و انتشار ویدیو در ایران

همیشه نبرد الگوهای ایرانی با الگوهای غیر ایرانی برایم مهم بوده، نمی دانم برای شما هم مهم است؟

شما بین الگوهای موفق ایرانی و الگوهای موفق غیر ایرانی کدام را انتخاب می کنید؟ فکر می کنید کدامشان می توانند در فضای امروز ایران هم موفق باشند و برای شما چراغ راهی قوی شوند؟ برای من که ایرانی بودنشان ارجحیت دارد به همین دلیل هم به دنبال این افراد هستم، یکی مثل بنیانگذار آپارات، صباویژن، فیلیمو و …

امروز صبح با محمد جواد شکوری مقدم جلسه داشتم، او سال قبل در کنفرانس ستارگان کسب و کار ایران در وزارت کشور میهمان من بود و صحبت های خوبی میان ما ردو بدل شد. قرار شد دوباره همدیگر را ببینیم اما هر چند که فاصله دفترشان تا منزل من 5 دقیقه هم نیست اما نمی شد که بشود .

در طول یک سال گذشته چند بار قرار گذاشتیم اما حجم کارها اجازه این نشست را نداده بود، تا امروز صبح بالاخره این قرار انجام شد. پیشنهاد می کنم بخشی از مکالمات ما را بخوانید و لذت ببرید.

بحث را در باب افراد موفق باز کردم.

شکوری مقدم: نگاه من با شما فرق می کند، ابتدا باید روی تعریف موفقیت و فرد موفق به نتیحه برسیم، کسی که بیشتر پول در می آورد موفق است یا کسی که آرام و راحت و بی اضطراب زندگی می کند؟ افراد می جنگند که چه به دست آوردند؟ تولید ثروت و ارزش قطعا مفید است، ولی اگر شما را از کشتی آرامش درونی و زندگی بدون التهاب پیاده نکند! من تبلیغ کار نکردن، تلاش نکردن را نمی کنم، ما خودمان اینجا روزی 12 ساعت می جنگیم، نکته ای که می ترسم بد برداشت شود این است که:

“چیزی از پول مهمتر وجود دارد، به نام حال خوب”

• من که اینجا نشسته ام در دفتر خودم حالم خوب است؟
• با همسر و فرزندم خوبم؟
• با پرسنل و مردم چطور؟ با حق مردم چطور؟
• راحت می خوابم؟

همان زمان آبدارچی شرکت برای ما چای آورد، پس از رفتن او محمد جواد شکوری مقدم گفت این فرد را میبینی افغانی است به زبان انگلیسی هم کاملا مسلط است. در حال تلاش کردن برای آن است با همسر و فرزندش به استرالیا برود و آرامش شگفت انگیزی در وجودش ذخیره دارد؛ اما اینجا مهندسی دارم ماهی n میلیون تومان حقوق می گیرد اما حالش خوب نیست. حال خوب هدف است؛ ثروت، موقعیت و قدرت بهانه است و ابزار موفقیت از نگاه من، شناختن و فعال نمودن پتانسیل هاست، چرا من باید به خاطر کنکور یا نمره نگرفتن فرزندم به خودش و خودم استرس وارد کنم؟ شاید قرار است فرزند تو به جای مهندسی که n میلیون تومان حقوق می‌ گیرد و حالش خوب نیست نقاشی باشد که حالش خوب است.

از محمد جواد سوال کردم خوب چرا این حرف‌ ها را به عنوان الگوی زندگی موفق مطرح نمی کنیم؟

این تفکر است که محمد جواد شکوری مقدم را ساخته. مگر آپارات با این افکار به وجود نیامده است، گفت چرا اما در سمینار های ثروت آفرینی این حرف ها می تواند اشتباه برداشت شود. متاسفانه الان شرایط سمینار ها به گونه ای است که به جای ارائه هدف درست، حرص را در مردم بالا می برد که دشمن بزرگ آرامش است.

زیاد شدن حرص و اهداف غلط نتیجه ای جز حال بد ندارد.

بطور مثال چه کسانی در ماجرای دلار ضربه خوردن؟

کسانی که پول نداشتن یا کسانی که پول داشتند؟

کسی که کلا 300 دلار خریده یا اصلا چیزی نداشته که به دلار فکر کند، یا کسانی که چند صد هزار دلار یا میلیون دلار خرید کرده اند؟

کدامشان بیشتر ضربه خورده؟

کدامشان بیشتر به کشور آسیب زده؟

کی التهاب بیشتری دارد؟

حالش بد است و کدام احساس خوشبختی بیشتری دارد؟

“ثروت هرگز به شما آرامش نمی دهد! فقط یک نگرش درست به زندگی می تواند حال شما را خوب کند”

ازش پرسیدم: محمد جواد برام جالبه که کسی که امروز از پیش قراولان IT است، چطور و با چه تجربه ای به این نقطه و به این دیدگاه رسیده که موفقیت را نه فقط در ثروت، بلکه چیزی بیش از درآمد می داند، و آن حال خوب است.

این ماجرای حال خوب چیه؟

با چه تجربه ای به آن رسیده ای؟

-گفت الان مانیفست شرکت را به تو نشان می دهم تا بهتر این موضوع رو درک کنی.

چیزی که به عنوان مانیفست شرکت می گفت، تابلوی آبی رنگی بزرگ بود که به دیوار وسط شرکت نصب شده بود و همه افراد آن را می دیدند.

تابلوی آبی رنگ بزرگ نشان دهنده جای کره زمین در کهکشان بود، نقطه ای آبی و کوچک، ناچیز و حقیر. در کنار تصویر توضیح داده بود که این مانیفست برگرفته از مقاله “کارل سیگن” است و در ادامه آن بخش چنین آمده بود:

دوباره به این نقطه نگاه کن، این نقطه همین جاست، خانه است، مائیم، بر روی آن هر که را دوست داری، هرکه را می شناسی، هر آن که تا به حال نامش را شنیده ای، هر انسانی که تاکنون بوده است، زندگی اش را سپری کرده است. مجموع خوشی ها و رنجهای مان، هزاران دین، ایدئولوژی و دکتر های اقتصادی، هر شکارچی و کاوش گری، هر قهرمان و بزدلی، هر خالق و نابود کننده تمدنی، هر شاه و رعیتی، هر زوج جوان عاشقی، هر مادر و پدری، هر کودک پر امیدی، هر مخترع و کاشفی، هر معلم اخلاقی، هر سیاستمدار فاسدی، هر فوق ستاره ای، هر رهبر بزرگی، هر قدیسی و گنه کاری در تاریخ گونه ما، آنجا زندگی کرده است، بر روی ذره غباری معلق در یک شعاع نور.

نتیجه گیری شخصی:

• غم گذشته و نگرانی های آینده با این نگاه بلند، کوچک و کوچکتر می شوند.
• محبت و عشق تنها راه خروج از این ابعاد حقارت آمیز است.

نتیجه گیری حرفه ای:

• باید سخت تلاش کرد ولی حریص نبود. چرا که به هر چه برسی در همین نقطه آبی کوچک خواهد بود.
• همه پروژه هایی که انجام می شود در مقابل عظمت هستی هیچ است، پس باید متواضع بود.
• ارزشمند ترین محصول یک شرکت در این دنیای بزرگ داشتن یک تیم خوب، صمیمی و منسجم است. تا هر روز دنیای جدیدی بسازد.

خوب این بیانیه تمام حرف هایی بود که محمد جواد برای من زده بود و خلاصه اش این است که: دنیا یک نقطه بسیار کوچک در شعاع آن نور آبی رنگ است. تو هرچقدر هم بزرگ شوی از آن نقطه بزرگتر نخواهی شد نقطه کوچک نمی ارزد که بخواهی حالت بد باشد، با حال خوب می توانی بهتر زندگی و رشد کنی و تیمی حرفه ای تری بسازی.

یاد مثالی که بینانگذار صبا ایده در اولین اجلاس ملی ستارگان کسب و کار به من زده بود افتادم، گفت: ممکن است بارها با افراد، ادارات، حتی محاکم قضایی سخت روبرو شوم، اما این استرس ها را به درون سیستم انتقال نمی‌دهم، حتی این استرس ها را به خودم هم نمی گیرم. بلکه آنها را رها می کنم تا با فکر باز بتوانم عمل کنم، تا کنون با این اتفاق روبرو شده اید که فردی برای کنکور چند سال درس می خواند اما استرس کنکور باعث می شود دانسته هایش را در زمان کنکور نتواند تبدیل به پاسخ تست کند و کل نتیجه را از دست بدهد، ما هرگز نباید اینگونه زندگی کنیم چرا که همه توانایی های ما متبلور در کنترل و آرامش درونی ما است.

از جناب شکوری خداحافظی کردم و با بدرقه او ساختمان آپارات را ترک کردم، اما وقتی در حال خارج شدن از آپارات بودم، به این فکر می کردم که خیلی از دوستانم مرا فردی خونسرد می ‌دانند، و شاید چهره شکسته دوستانِ هم سنم، نسبت به من تفاوت خونسردی من و استرس آنها باشد، اما آنچه در جواد شکوری مقدم دیدم آرامشی بیشتر و بدون استرس بود و چقدر خوب است یاد بگیریم زندگی بدون استرس را بدون شعار و خارج از ایده آل گرایی هایی بیهوده داشته باشیم.

اما چگونه؟

همیشه قبل از جلسات مهم پرفسور حیدری روشی را استفاده و توصیه می کرد که به مذاکره با خود مشهور است.

همانطور که می دانید یکی از مهمترین بخش های مذاکره و مدیریت، مذاکره با خود است.

مذاکره با خود “مهارت یکپارچه کردن درون از طریق تمرین کردن و کنار آمدن با خود است”

مذاکره با خود فقط برای آماده شدن برای مذاکره با دیگران نیست، بلکه برای یکپارچه شدن و در نتیجه قدرتمند شدن در صحنه های زندگیست، خوب می دانید که برای مذاکره با خود در امور مهم زندگی نیازمند الگو یا مدل قوی هستیم.

مثلا وقتی می خواهیم تصمیم به انجام کاری بگیریم، بطور مثال وامی بگیریم یا ماشین بخریم، این گفتگوی درونی تشدید می شود و مذاکره با خود آغاز می شود. اگر قبل از اقدام این مذاکره را تمام کنیم و به نتیجه برسانیم یکپارچگی درون و در نتیجه قدرت و آرامش درونی دستاورد ماست. فکر می کنم شما هم می توانید مانند خالق آپارات از این الگو استفاده کنید.

پس الان تصمیم بگیرید و یک بار دیگر این بیانیه را بخوانید و برای خودتان یک بیانیه بنویسید، تجربه جالب و لذت بخشی خواهد بود، هر وقت ناراحت شدید و یا در شرایط استرس و ..‌‌. قرار گرفتید، مذاکره با خود را هدایت کنید. ببینید که روی این کره خاکی کوچک و حقیر مشکل و مشقت ما چقدر کوچکتر است!

روزیتون هزار برابر